Sevgili okur,
An… Momentum… Yegâne gerçek!
Lâkin gerçeğin ilk aşaması hayaldir. Fiiliyat, hareket, kinetik ikinci aşama!
Kalbime hayali üfleyen ise babam!
Çocukluğumun, gençliğimin kahramanı, çağdaşlığını elan koruyan!
“Baba”… Minicik bir çocuğu düşünün başını kaldırıyor ve ona, yukarılara yükseklere doğru bakıyor:
Ulaşılmaz, tırmanılamaz bir zirveymişçesine görünür adeta. Tanrıymışçasına!
Evet, tabii ki bu ayın ilhamını “Babalar Günü”nden aldık.
“Babam”…
Derler ki çoğunlukla kızlara biraz daha özeldir babaları. Bilemem…
Benim babam son derece yenilikçi, ileriyi görebilen bir hümanist.
Rengârenk kişiliği, yeni yerler keşfetme heyecanı, tutku duyduklarına tartışmasız sarılması, badirelerle karşı karşıyayken donuk suskunluğu, aşka âşık gönlü…
Tekâmül yolculuğunda aşkın kaçınılmazlığından söz etti, hep. Yaratıcılığa kapı aralayan aşka…
Soru sormayı sevmekten, bilmekten söz etti. Yaşamın öğretileriyle ahenk içinde…
Özelde kız çocuklarına mesafeli duruş sergilenen bir zaman diliminde babam bizi (kız/erkek üç kardeş) kucağına oturtup, hoplatıp mıncıklayarak, öperek büyüttü.
Kazanımlarla kayıpları aynı soğukkanlılık ve saygınlıkla kabullenebilmeyi…
Kalem sevdasını… Öğrenmeyi – okumayı…
Hayal gücünü canlı tutarak vicdanı ve inanç sistemini geliştirecek şekilde okumayı… Zihnimizi savunmak ve korumak için okumaya alışmak. Bir de saçmalıkları beynimize dayatma girişimleriyle mücadele etmek için okumak… Bunlar babamdan bize mesajlar…
O bir yaşam oburu. Her daim, “dünyada daha fazlası var,” derken.
…Ve böylece farklı dünyalara açıldı hep kapılarım…
Tüm bunlar ona has özellikler miydi?
Yoksa ben mi iç dünyamda onları besledim?
Onca yaşanmışlıktan sonra bilemem! Sözcükler sadece damıttıklarım…
Derdest iken yaşamla… Hemdem oldukça zamanla…
Üstelik bu yıl babam 100 yaşında: Doğum günü ise şimdilerde… Bu günlerde…
…Ve koşulsuz sevgisi daima kalbimde, kanatları da hep üzerimde…
***
Euroleague’de Türkiye’ye tartışmasız bir şampiyonluk getiren Fenerbahçe’yi gönülden kutluyorum.
Bu vesileyle anmak istediğim... Yarı final serisinin tam ortasında bir basketçi – Augusto Lima, Litvanya takımı Zalgiris Kaunas’ın koçu Sarunas Jasikevicius’ten izin isteyip çocuğunun doğumu için ayrıldı. Konu hakkında kendisini sorgulayan gazeteciye koçun yanıtı bir hayat dersi kıvamında oldu:
“Çocuğun olduğu zaman bunu anlarsın. Çünkü bu, bir insanın yaşayabileceği en büyük deneyim. İlk çocuğunu gördüğün zaman dünyada neyin en önemli şey olduğunu anlayacaksın, o zaman gel ve benimle konuş! Augusto Lima şu anda cenneti yaşıyor…”
…Ve bir hayalmişçesine hevesle beklediğimiz coşku nihayet gerçek oldu.
Teşekkürler Fenerbahçe! Bize yaşattığın anlar için…
Dostlarımızın Ramazan Bayramını da içtenlikle kutluyor huzur dolu günler diliyoruz…
Sevgiyle kalın,
Suzan Nana Tarablus
Şalom Dergi Editörü
